Sophia Loren (Romë, 1934) është një nga legjendat e fundit të vërteta të gjalla të kinemasë. Ajo vazhdoi të punonte deri vonë: filmi i saj i fundit, The Life Ahead (2020), i drejtuar nga djali i saj Edoardo Ponti për Netflix , pati një sukses të madh me audiencën dhe kritikët, duke marrë gjithashtu çmime të shumta ndërkombëtare.
Edhe pse u bë një nga gratë më të bukura në botë, infermierja e saj e kujtonte si "fëmija më i shëmtuar që kisha parë ndonjëherë". E rritur në varfëri të skajshme në Pozzuoli, pranë Napolit, ajo ndante një dhomë me tetë të afërm në shtëpinë e gjyshërve të saj. Shpërthimi i Luftës së Dytë Botërore e bëri situatën edhe më dramatike: uria ishte aq ekstreme sa nëna e saj i dha edhe ujë nga radiatori i makinës për të pirë. Gjatë një sulmi ajror, Sofia u rrëzua dhe lëndoi mjekrën, duke lënë një shenjë që e mban edhe sot.
Nga varfëria në qendër të vëmendjes
Në moshën 14-vjeçare, ajo ishte bërë tashmë një adoleshente simpatike: falë formave të saj, ajo zuri vendin e dytë në një konkurs bukurie dhe, me paratë e çmimit, u nis me nënën e saj për në Romë për të provuar fatin e saj në kinema. Ajo mori një rol të vogël si figurative në Quo Vadis (Mervyn LeRoy, 1951) dhe punoi si modele përpara se të shfaqej me role kryesore në Aida (1953) dhe L'oro di Napoli (1954).
Sophia Loren pushton Hollywoodin
Vetëm në moshën 23 vjeç, ajo u zgjodh për rolin kryesor në filmin “Krenaria dhe Pasioni” , debutimi i saj në Hollywood përkrah Frank Sinatrës dhe Cary Grant. Grant i kërkoi asaj të martohej me të, por Loren i tha “po” producentit italian Carlo Ponti , me të cilin u martua në vitin 1957 dhe qëndroi me të për më shumë se pesëdhjetë vjet.
Në vitin 1960, ajo fitoi çmimin “Oscar” për Aktoren më të Mirë për filmin “Dy Gra ”, një film i drejtuar nga Vittorio De Sica që rrëfente tragjedinë e luftës - një temë që pasqyronte thellësisht fëmijërinë e saj.
Në vitet 1960, ajo konsolidoi pozicionin e saj si një nga yjet më të mëdhenj në botë, me filma të tillë si “Dje, Sot dhe Nesër ” (1963), i cili fitoi çmimin “Oscar” për filmin më të mirë në gjuhë të huaj, “Martesa në stilin italian ” (1964), për të cilin mori një tjetër nominim për çmimin “Oscar”, dhe “Një Konteshë nga Hong Kongu ” (1967), në të cilin luajti përkrah Marlon Brandos nën drejtimin e Charlie Chaplin.
Duke kujtuar Chaplin-in: Gjenialiteti dhe Mirësia
Në një intervistë me gazetarin Charlie Rose, Sophia Loren kujtoi karrierën e saj, duke u përqendruar në disa nga talentet e mëdha me të cilat punoi, veçanërisht Charlie Chaplin. I njohur për publikun e gjerë si Charlot, Chaplin ishte gjithashtu një regjisor me ndjeshmëri të jashtëzakonshme.
“Ai ishte një person i dashur dhe kokëfortë, i cili gjithmonë e dinte se çfarë donte nga aktorët. Kur ishe në shtëpinë e tij, ai të këndonte, të luante në piano. Ai nuk ishte aspak njeriu për të cilin flisnin njerëzit: as kllouni, as tipi i dhunshëm. Ai ishte simpatik, një bashkëshort i mrekullueshëm për Oonën dhe familjen e saj”, thotë Loren.
Aktorja shtoi se Chaplin “ishte i pabesueshëm, në kuptimin më të mirë të fjalës: një person i fortë që kujdesej për të tjerët. Ai më pëlqente shumë dhe donte ta bënte atë film me mua sepse kishte parë shumë filma të De Sica-s. Ai e kishte këtë histori në sirtarin e tij për një kohë të gjatë dhe kur më takoi vendosi: ‘Dua ta bëj me Sofian’. Dhe kështu bëri.”
